Jakość życia_
Jak miasto wpływa na nasze samopoczucie? Czy miasto nas uzdrawia czy sprowadza na nas choroby? Takie pytania coraz częściej zadają sobie mieszkańcy i badacze miast. Przestrzeń życia zaczyna być postrzegana poprzez pryzmat jej wpływu na nasze zdrowie, rozumiane nie tylko jako stan zdrowia fizycznego, ale także psychicznego i społecznego. Zadaniem projektanta staje się tworzenie usług, przestrzeni i obiektów, które podniosą jakość życia ich użytkowników i ograniczą stres związany z przebywaniem w mieście. Mają one nie tylko zachęcać do zdrowego i aktywnego trybu życia, ułatwiać nawiązywanie relacji społecznych, ale także stwarzać okazję do walki ze stresem.
Wielofunkcyjność_
Czas monofunkcyjnych przestrzeni i dzielnic dobiegł końca. Przyszłością projektowania jest łączenie funkcji zarówno na poziomie przestrzeni jak i usług i wynajdowanie w mieście takich miejsc, które w naturalny sposób stanowią węzły komunikacyjne. Świetnym przykładem takiego kompleksowego myślenia są centra mobilności (mobility hub), w których płynnie przenikają się różne rodzaje ruchu – od transportu autobusowego i samochodowego po rowerowy, ruch pieszy i sport miejski. Można się w nich przesiąść, zrobić zakupy, skorzystać z usług czy z oferty rekreacji. To miejsca otwarte i dostępne dla wszystkich potencjalnych użytkowników. To także przestrzenie życia społecznego, które żyją o różnych porach dnia i przyciągają osoby w każdym wieku. Centra mobilności są tak zaprojektowane, aby tworzyć warunki do aktywnego spędzania czasu – zachęcają do podejmowania aktywności fizycznej i do wyboru zrównoważonych form transportu. Tak z rozumianej idei wielofunkcyjności korzysta się obecnie zarówno w kontekście centrów mobilności, jak i budynków biurowych, czy osiedli mieszkalnych.
Odporność_
Czy miasta są przygotowane na ekstremalne zjawiska pogodowe, kataklizmy i nietypowe sytuacje? Tym właśnie jest odporność (resilience), czyli takie projektowanie i planowanie miasta, aby było ono przygotowane na nagłe zmiany. Zazwyczaj o miastach odpornych myślimy w kategorii ocieplenia klimatu, które sprawia, że niektóre ośrodki muszą sobie radzić z nagłymi ulewnymi deszczami, podtopieniami i wysokim poziomem morza, a inne z kolei z problemem braku zasobów wodnych, czy pożarami. Historie miast zrzeszonych w Sieci Miast Odpornych (100 Resilience Cities) pokazują, że wyzwania są bardzo różne. Wszystkie rozwiązania bazują jednak na wykorzystywania lokalnych zasobów (np. szarej wody, wody burzowej), powrocie do zrównoważonej gospodarki wodnej (zielona i niebieska architektura) i projektowaniu przestrzeni publicznych tak, aby rozwiązywały one problemy, a nie je generowały (place wodne, które w przypadku nadmiaru wody okresowo zmieniają swoją funkcję, ograniczenie ciemnych fasad). Ważnym wątkiem w projektowaniu miast odpornych jest też wprowadzanie dużej ilości miejsc zacienionych, chroniących przed nadmierną ekspozycją na światło w coraz bardziej upalne miesiące letnie.
Czystość_
Życie w mieście oznacza nie tylko konieczność radzenia sobie ze złą jakością powietrza, ale także z innymi, mniej znanymi formami zanieczyszczeń. Coraz częściej uświadamiamy sobie skalę zanieczyszczenia światłem i hałasem, które stają się bolączką mieszkańców współczesnych miast. Dlatego niektóre samorządy wprowadzają strategie świetlne, w których zapisane są m.in. zasady oświetlania i wygaszania poszczególnych obszarów miasta. Takie strategiczne myślenie o świetle pozwala chronić ludzi, ale także zwierzęta przed negatywnymi skutkami nadmiaru sztucznego oświetlenia, ograniczać koszty a także wykorzystywać zbawienne dla mieszkańców pewnych szerokości geograficznych właściwości oświetlenia w miesiącach zimowych.
Całoroczność_
Dobrze zaprojektowane przestrzenie publiczne i usługi działają przez cały rok, niezależnie od klimatu panującego w danym mieście. Miasto nie może pustoszeć tylko dlatego, że panuje upał lub spadnie śnieg. Dlatego projektanci coraz częściej uwzględniają pory roku i biorą pod uwagę różne wyzwania związane ze zmianami warunków atmosferycznych i ze specyfiką przestrzeni publicznych w miastach, w których odnotowuje się niskie temperatury. Projektowanie całoroczne to zachęcanie do aktywności na powietrzu o każdej porze roku. W zimie można to osiągnąć chociażby poprzez zapobieganie tworzeniu się przeciągów, zwiększanie różnorodności zimowej infrastruktury rekreacyjnej i sportowej czy też wykorzystywanie iluminacji świetlnych, czy innych form nawiązujących do problemu znikomego nasłonecznienia. Należy jednak pamiętać również o występujących coraz częściej, również w polskich miastach, falach upałów i zapewnieniu mieszkańcom możliwości skrycia się w cieniu czy przebywania wśród zieleni i wody, która obniża temperaturę otoczenia.
Cyfryzacja mobilności_
Transport przyszłości wykorzystuje rozwój nowoczesnych technologii. Masowe wprowadzenie smartfonów umożliwiło mobilność na żądanie i łatwe współdzielenie zasobów transportowych – zarówno samochodów, jak i rowerów, czy hulajnóg. Cyfryzacja obejmuje nie tylko użytkowników, samorządy dążące do uporządkowania różnych form transportu z poziomu jednej platformy cyfrowej, ale też same środki transportu. Coraz częściej widząc samochód widzimy komputer na kołach, a nowoczesne rowery i hulajnogi przekazują operatorom dane o swojej lokalizacji, przejechanym dystansie, ale też awariach i konieczności naprawy. Na podstawie uzyskiwanych danych można prowadzić analizy, które poprawiają jakość doświadczenia użytkownika.
Możliwości, które stworzą dla nas istniejące interfejsy (np. smartfon, czy ekran dotykowy), ale też interfejsy głosowe, czy wykorzystujące technologie computer vision są obszarem badań i innowacji na całym świecie. Pojawiają się nowe usługi i formy architektoniczne, które służą dostosowaniu kształtu miasta do nowej rzeczywistości polegającej na współdzieleniu zasobów, czy dynamicznym planowaniu tras przejazdu na podstawie bieżących zleceń transportu.
